Liefde in het Duits

De taal van de liefde bestaat uit meer dan alleen woorden. Toch is het fijn om elkaars moedertaal te spreken, ontdekten Harvey (30) en Judith (29). Veertien jaar geleden was het tijdens een vakantie in Kroatië liefde op het eerste gezicht. Na elkaar jarenlang uit het oog te zijn verloren, laaide de liefde weer op. Vijf jaar geleden emigreerde de Duitstalige Judith uiteindelijk van Wenen naar Rotterdam om bij haar Harvey te kunnen zijn. Zij spreekt inmiddels vloeiend Nederlands. Hij leert nu Duits. Het koppel vertelt hoe belangrijk het is om elkaars taal te spreken.

Judith: “De dag dat ik in Nederland kwam wonen, begon ik een taalcursus. Harvey en ik spraken Engels met elkaar, maar ik wilde graag zelfstandig zijn. Zelf de weg kunnen vinden en zelf boodschappen kunnen doen. Ik begon enthousiast aan mijn thuiscursus en studeerde hard.” Harvey: “Ook samen studeerden we. Dan lazen we samen de krant.” Judith: “Binnen een half jaar verstond ik vrijwel alles. Al durfde ik nog niet echt te praten. Ik kreeg de uitspraak maar moeilijk onder de knie, vooral woorden die eindigen op ‘eeuw’. Ik kwam er deze winter bijvoorbeeld achter dat ik het woord sneeuw altijd fout heb uitgesproken. Ik zei altijd ‘snow’, zoals in het Engels. Pas toen Harvey me uitlegde dat ik het uit moest spreken als ‘snail’, maar dan met een w aan het einde, lukte het.”

“Een taal bestaat uit meer dan woorden op papier. Pas als je hem spreekt, ontdek je de ziel.”

Effe kanen

Harvey: “Judiths spraakverwarring leverde ook grappige momenten op. Dan zei ze ‘wasverkrachter’ in plaats van wasverzachter. Of weet je nog die keer bij mijn oma?” Judith grinnikt. “Harveys vader spreekt plat Rotterdams. Als je net een taal leert, dan herken je het verschil tussen dialect en gewoon Nederlands nog niet. Daardoor zeg je soms onbedoeld grove dingen, omdat je denkt dat het zo hoort. Toen we bij Harveys grootmoeder waren, wilden we iets te eten halen. Dus in al mijn onschuld zeg ik tegen haar: “Zullen we effe iets te kanen regelen? Wist ik veel dat dit geen normaal Nederlands was.” Harvey lacht: “Ik dacht wat zeg je nou?”

Harvey: “Een taal is doorspekt met cultuur. Dat heb ik wel geleerd. Leer je een andere taal spreken, dan ontwikkel je er ook een nieuwe persoonlijkheid bij. Daar nodigt een taal toe uit. Het Rotterdams is nuchter en straight to the point. Ik merk dat het Judith aanspoort om wat losser en sarcastischer te zijn dan ze in het Duits is.” Judith: “Dat klopt. Nederlands is informeler. Ik leer er nog steeds nieuwe dingen bij. Laatst zag ik een man die aanbelde en riep: ‘Goed volk!’ Dat vind ik dan heel grappig.”

“Soms praat ik zonder het te weten plat Rotterdams." 

Steenkolenduits

Judith: “Lang lag de focus op mij en mijn Nederlands, maar sinds kort leert Harvey ook Duits. Het helpt hem om mijn familie beter te leren kennen. Mijn vader spreekt namelijk alleen Duits.” Harvey: “Het frustreerde me enorm dat ik geen normaal gesprek met hem aan kon gaan. In het begin dacht ik dat ik me er met mijn steenkolenduits nog wel doorheen zou bluffen. Niet dus. Dat leverde komische situaties op. Zoals toen ik alleen naar huis liep en haar grootmoeder tegen me zei ‘Verlauf dich nicht.’ Ik dacht dat ze zei: Verloof je niet. Ik had geen huwelijksplannen en riep meteen ‘Nee, joh, veel te vroeg!’. Bleek dat de goede vertaling ‘loop niet verkeerd’ was. Harstikke grappig, natuurlijk. Maar ik wil haar familie graag begrijpen. Daarom begon ik een thuisstudie. Maar dat was wel even wennen. Ik ben al sinds mijn zestiende van school en wist helemaal niet meer hoe ik moest studeren. Maar het gaat best goed. Ik deel mijn eigen tijd in, dat is fijn. En ik krijg erg snel reactie van mijn docent, soms al binnen een kwartier.”

Judith: “Daarnaast zijn we pasgeleden een paar weken naar Oostenrijk gegaan. Alles wat Harvey uit zijn boeken leerde, kon hij meteen toepassen. Hij vloog vooruit!” Harvey: “Duits in Oostenrijk is anders dan in Duitsland. Dat wordt in de cursus ook echt benadrukt. Met het studeren leer je de basis, superbelangrijk. Maar ik raad iedereen aan om het vervolgens ook echt te gaan spreken. Pas dan ontdek je de ziel van de taal.”